Als de komende campagne in een woord moet worden samengevat is het spannend. Spannend gaat het met nieuwe partijen, nieuwe gezichten en de samenwerking met GroenLinks zeker worden. De vele peilingen beloven veel vuurwerk. Al komt iedereen met verstand met de disclaimer dat er op dit moment nog geen zinnige voorspelling valt te doen. Spannend dus.
Met een nieuwe generatie politici en de hoop op een nieuwe bestuurscultuur zijn de verwachtingen hoog gespannen. Maar ja dat waren ze bij de belofte van nieuw leiderschap door Kaag ook. En laten we vooral niet vergeten dat de man die zich nu als boegbeeld van de nieuwe cultuur presenteert, jarenlang vertegenwoordiger van diezelfde oude politiek was. Pieter Omtzigt blijft nu eenmaal een oudgediende, al doet de media net alsof dat niet zo is.
Dat de oude politiek voorlopig nog de macht in handen heeft, blijkt wel weer uit de voordracht van Wopke als opvolger van Frans Timmermans. Nu is daar zo’n beetje alles wel over gezegd en lijkt het erop dat hij gewoon naar Brussel gaat. Echt te doen hebben we het daarom met zijn opvolger bij het CDA. Alsof hij nog geen zorgen genoeg had, viel vriend en vijand over de net gekozen Henri Bontenbal heen.
Van wittebroodsweken heeft Henri niet kunnen genieten. Met angst en beven zal hij zich afvragen hoeveel van de 1000 sollicitanten bij Nieuw Sociaal Contract uit zijn gelederen afkomstig zijn. Een volgende vraag is hoeveel van de nu nog namens het CDA actieve lokale en provinciale politici na november en plein public de overstap zullen maken naar NSC. Wat betreft de zorgen over de te snelle groei van NSC is het natuurlijk een meevaller als je in ogenschouw neemt dat de partij qua mensen en gedachtengoed voor een belangrijk gedeelte een voortzetting is van het CDA. Ervaring en affiniteit met het gedachtengoed van Omtzigt zijn immers de selectiecriteria om door de eerste selectieronde heen te komen.
De zorgen over de groeispurt van de BBB zijn met de deelname van diezelfde Omtzigt ook een beetje over. De peilingen en de media temperen de verwachtingen inmiddels behoorlijk. En ook voor de BBB geldt, dat oudgedienden maar wat graag een graantje meepikken. Met Mona als trotse premierskandidaat natuurlijk, maar ook met adjudanten van JA21 en de PVV staat er heel wat parlementaire ervaring op de BBB-lijst. Wat je daar inhoudelijk ook van vindt.
En zo lost een ander probleem zich op. De nieuwe partijen NSC en BBB zijn logischerwijs niet in alle bestuurslagen vertegenwoordigd. De BBB alleen in de provincie, waterschappen en Eerste Kamer, de NSC nog nergens. Maar dat is buiten de ontevreden CDA’ers gerekend. Of het nu in de waterschappen, provincies of gemeenten is, overal kunnen zij de gaten vullen door actief te worden voor NSC of de BBB.
Als je het zo bekijkt maakt het weinig uit welke van deze drie in november hoge ogen gaat gooien en hoe de zetels precies verdeeld worden tussen deze drie. Samen kunnen ze verder en blijft confessioneel, behoudend en rechtsminnend Nederland dominant en zal er op belangrijke dossiers weinig veranderen. Onze uitdaging zit erin om dat bloot te leggen en er een alternatief positief links verhaal tegenover te stellen.
Daarbij zal het een uitdaging voor de media zijn om met goede onderzoeksjournalistiek te laten zien waar partijen en hun vertegenwoordigers echt voor staan. Wat zij samen betekenen voor het klimaat, de stikstof, de inkomens en de samenleving. Wat helderheid zou fijn zijn. Zeker als dat dan wordt verteld aan de vele, vele talkshowtafels. Misschien niet zo leuk als het veren in de kont steken van de geweldenaar Omtzigt, het maken van grapjes met die gezellige Caroline of swingen op het pianospel van Henri. Wel bittere noodzaak, ook als dat leidt tot iets mindere kijkcijfers.
Afbeelding: Dirk Hol | ANP
