Het was een fijn moment deze week. En het voelde ook wel een beetje vertrouwd om Jeroen Dijsselbloem deze week weer eens uitgebreid te horen vertellen. Rustig, zorgvuldig formulerend, scherp zonder haperingen en zonder te zeggen dat het allemaal zo moeilijk is. Want dat is het eerste onderzoek naar de corona-aanpak ongetwijfeld wel.
De pers is niet ontevreden: een genuanceerd, maar helder onderzoek, waarin de vinger op de zere plek op de zere plek wordt gelegd. Zo roemt columnist Sheila Sitalsing de leesbaarheid. Belangrijk, want nu kunnen wij leken ook begrijpen hoe en waar het is misgegaan.
Daarbij gaat veel aandacht uit naar voormalig zorgminister Hugo de Jonge. Niet alleen omdat hij tijdens de crisis verantwoordelijk was, maar ook vanwege zijn verongelijkte reactie op het rapport. ‘Man on the moon’ Hugo. Eenzaam vooruitlopend op de troepen in de hoop om een lichtend voorbeeld te zijn. Als je iets maar vaak genoeg zegt wordt het vanzelf werkelijkheid. Om te motiveren en het onmogelijke mogelijk te maken. Met de beste bedoelingen dus, maar helaas was het effect tegenovergesteld: afbrokkelend vertrouwen en een erosie van het maatschappelijk draagvlak.
Arme Hugo, hij bedoelt het goed en wordt zo slecht begrepen. Ook bij dit rapport weer. De onderzoekers zijn ‘de samenhang tussen bepaalde onderwerpen’ uit het oog verloren. Hier lijkt een gekrenkt ego te spreken. Vanuit het perspectief van een man, die alle denkbare shit over zich heen heeft gekregen, kan ik me voorstellen dat dit rapport in zijn beleving een nieuwe lading drek is. En alsof dat niet genoeg is, valt de pers dan ook nog eens over hem heen met verwijten over een gebrek aan zelfreflectie en vraagtekens bij zijn wil om te willen leren.
Toch kan diezelfde pers niet verbaasd zijn over deze reactie. Dit is namelijk Hugo de Jonge ten voeten uit. Niet alleen bij corona. De afgelopen jaren beloofde hij stelselmatig meer dan hij waar kon maken. En het was niet alleen Hugo. Of het gaat om de woningnood, de jeugdzorg, de stikstofaanpak of het klimaat. Het vorige kabinet deed weinig en het nieuwe is nog niet echt op stoom. Echte oplossingen voor de Groningers en de ouders van de kinderopvangtoeslagaffaire zijn nog niet gevonden. Waar blijft het antwoord op de inflatie? Hoe zit het nu met de ICT-problemen bij de belastingdienst? Gaat de btw op gezond eten deze periode nog naar 0%? Wordt de opvang van asielzoekers uitgebreid? En worden de grote vervuilers aangepakt?
Mooie woorden zijn er genoeg, maar concrete daden blijven vooralsnog uit. De zelfreflectie ontbreekt niet alleen bij Hugo, maar is breder. Ondanks het nieuwe leiderschap van D66. Zo presteerde die partij het om deze week in een Kamerdebat te stellen dat giften van € 1 miljoen aan politieke partijen moeten kunnen. Als het maar transparant is. En nee, daar wordt geen politieke invloed mee gekocht.
Wat dat betreft kan Hugo nog wat leren van de partij van Kaag.
Afbeelding: Bart Maat | ANP
