Van je vrienden moet je het hebben. Alleen is het in de politiek altijd maar weer de vraag wie je vrienden zijn. Deze week zagen we weer nieuwe vriendschappen, die we even niet hadden zien aankomen. Dankzij 50+, de SGP én de SP lukte het minister Schouten om haar omstreden stikstofwet door de Kamer te krijgen. Deze vriendschap is niet op wederzijdse idealen of hobby’s gebaseerd, zelfs niet op een onvermoede aantrekkingskracht. Nee, het komt neer op ordinaire ruilhandel en het doorschuiven van de rekening naar de volgende generatie.
Het advies van de commissie Remkes liet aan helderheid niets te wensen over: in 2030 moet de totale stikstofuitstoot met de helft zijn afgenomen. Schouten vindt het voldoende dat in 2030 de helft van het aantal hectare gevoelige natuur niet meer te maken heeft met een stikstofoverschot. Het compromis tussen de nieuwe vrienden is gebaseerd de toezegging dat in 2035 bijna driekwart van de gevoelige natuur niet meer wordt beschadigd door de stikstofneerslag.
In ruil voor de steun aan Schouten krijgt de SP € 20 miljoen voor zorgbuurthuizen als onderdeel van de extra impuls voor de woningbouw. De SGP heeft het voor elkaar gekregen, dat er een landbouwakkoord komt en dat alle als PAS-melder bekend staande boeren alsnog hun vergunning krijgen. Dit ondanks het oordeel van de Raad van State, dat juist deze PAS-melders, die tussen 2015 en 2019 hun boerenbedrijf hebben uitgebreid en daar melding van hebben gemaakt, een vergunning hadden moeten aanvragen. Voor 50+ was de toezegging, dat de bouw van seniorenwoningen voorrang krijgt, voldoende voor steun.
Met al deze uitgedeelde cadeautjes lijkt de natuur het kind van de rekening te worden en wordt het stikstofprobleem bij onze kinderen gelegd. De stikstofwet is niet ambitieus genoeg en kent veel langere uitstootperiodes. En hoewel de SP dit ook in de gaten heeft, vindt de partij dat we niet tot na de verkiezingen kunnen wachten om ‘het stikstofprobleem aan te pakken en Nederland van het slot te halen’. Om dat te doen, is een schijnoplossing blijkbaar voldoende.
Minister Cora van Nieuwenhuizen zal met interesse naar het debat gekeken hebben. Als je in de Kamer zo makkelijk vriendschappen kan sluiten, er zo weinig tegen over hoeft te staan en de lange termijneffecten zo’n kleine rol spelen, gaat het vast wel lukken met de verbreding van de A27. Ooit, ver voor de uitspraak van de Raad van State en de stikstofproblematiek, een cadeautje van het Rijk aan Utrecht. Met 14 rijstroken de breedste snelweg van Nederland, wat wil je nog meer?
Dat er kwetsbare en prachtige natuur moet worden vernietigd, er eeuwenoude bomen moeten worden gekapt en € 1,5 miljard over de balk wordt gesmeten, is voor Cora geen probleem. Nu we met zijn allen 100 km per uur mogen rijden en de stikstofuitstoot voor de Raad van State geen reden meer kan zijn om het nieuwe tracébesluit af te wijzen, is het tijd om door te pakken. Het mag wat kosten, maar het levert ook zeker wat op. Een paar seconden tijdwinst in dit geval.
Met de toezegging om wat nieuwe bomen te planten en groen op de overkapping te leggen, zijn de gelegenheidsvrienden van de SP, SGP en 50+ vast ook weer tevreden en kan Cora hetzelfde kunstje flikken als haar collega Carola. Net als bij de nieuwe stikstofwet wordt de natuur opgeofferd. Dat is niet alleen jammer voor de Utrechters, maar voor ons allemaal. De verbreding van de A27 is een veel te duur plan uit vervlogen tijden, is slecht voor mensen en natuur en levert bovendien bar weinig op. We kunnen dit niet laten gebeuren. Nee, niet meer asfalt. Behoud Amelisweerd ook voor de nieuwe generatie, zo groot is het nu ook weer niet.
Afbeelding: Sabine Joosten | ANP
