De campagne zit er al even op en ook de uitslag is ingedaald, maar tijd om even rustig terug te blikken heb je als net gekozen raadslid niet. Stapels dossiers, (inwerk)avonden tot ver na middernacht en ongeschreven mores die je pas na verloop van tijd snapt: het leven van een raadslid gaat niet over één nacht ijs. Maar saai is het zeker niet.
‘Ik zit op een roze wolk en weiger eraf te komen’
Marlieke van Schalkwijk
Gekozen in IJsselstein
‘Ik zit op een roze wolk en weiger eraf te komen’
‘Op de dag van de verkiezingen loop ik naar de supermarkt. Ik kan me, logischerwijs, nergens op concentreren. Tijdens mijn wandeling loop ik langs een voetbalkooi waar hard getraind wordt. Ik blijf even staan en kijk naar de kinderen die zich onder begeleiding van de buurtsportcoach in het zweet werken. Op dat moment komen twee jonge meiden het buurthuis uit rennen: “Bent u die mevrouw van de reclame?”
Ik moet lachen en loop mee het buurthuis in. Daar hoor ik nog tien meiden dat hun moeder op mij gaat stemmen. Eén van de meiden zegt zelfs: “Mijn ouders zijn heel erg blij met jou.” Mijn hart ontploft en ik weet meteen weer waar ik het voor doe. Voor deze kinderen: kansrijke kids in een kansarme omgeving.
Dat hun ouders gaan stemmen is de grootste winst die je op een dag als vandaag kunt boeken en smaakt naar meer. Ongeacht of de uitslag tegenvalt of niet. Desalniettemin ben ik heel erg blij als we ’s avonds van één naar twee zetels groeien. We hebben maar liefst 40% meer stemmen dan vier jaar terug. Een geweldige kroon op het harde werk van het campagneteam.
Die nacht slaap ik niet en ook de dagen en nachten daarna zijn onrustig. Ik zit op een roze wolk en weiger eraf te komen. Duizend plannen broeien in mijn hoofd. Het politieke werk kost vaak behoorlijk wat energie en is soms ondankbaar. Maar voor de brede lach van die meiden in het buurthuis, daar wil ik de komende vier jaar nog wel heel wat nachten voor doorhalen!’
Armoede de wereld uit, te beginnen in Zoetermeer
Sicco Louw
Gekozen in Zoetermeer
‘Ruim vier jaar geleden nam ik de stap. Jaren was ik slapend lid, het moest er nu maar eens van komen. Met grote idealen zoals armoede de wereld of in ieder geval Zoetermeer uit. Ik kreeg het telefoontje van de voorzitter van de selectiecommissie, toen ik in de Randstadrail zat: een derde plek.
Wow, plek drie als nieuwkomer, een bijna zekere raadsplek. Of toch niet. Zoals altijd volgt Zoetermeer de landelijke trend: wij werden in 2018 gehalveerd en behaalden twee zetels. Een commissielidmaatschap volgde, ook een mooie start om de beginselen van het politieke handwerk te leren. Dit jaar opnieuw die derde plek. Veel bewuster en actiever campagne gevoerd, met de fractie en met enthousiaste leden. Op straat lijkt de stemming ook te keren. Niet elke voorbijganger verwenst ons tegenwoordig van alles. De PvdA lijkt op de weg terug.
Maar wel langzaam en dus werd het weer spannend. Teleurgesteld verliet ik de uitslagenavond omstreeks 1 uur ’s nachts. Met 98% van de getelde stemmen stonden we op twee zetels. Ik ging teleurgesteld slapen, maar werd wakker met een volle telefoon én drie zetels. We bleken ten koste van de VVD, al jaren de grootste partij, de laatste restzetel in de wacht te hebben gesleept. Die heeft er nu twee verloren en is met vijf zetels de kleinste grote partij ooit in onze stad.
Het duurde wel even voordat het besef doordrong. Maar op 30 maart kon ik waarachtig plechtig verklaren en beloven dat ik raadslid ben geworden. Ik heb een eerste – nachtelijke – stemming inmiddels meegemaakt en dat voelt erg goed. De coalitievorming lijkt snel te gaan in de stad.
Rechts heeft de overhand en gunt links weinig ruimte. Ik vind dat eigenlijk niet heel erg. Laat rechts en lokaal de stad nu maar besturen. Wij zullen het bestuur net als de afgelopen vier jaar kritisch volgen en met eigen goede voorstellen komen. Bijvoorbeeld om die armoede te verkleinen. Want die moet natuurlijk de wereld uit, te beginnen in Zoetermeer!’
‘Drie avonden niet voor elven thuis’
Roelie Renzema
Gekozen in Lelystad
‘Winnen of verliezen? Dat gevoel had ik helemaal niet. Het is geen wedstrijd. De kiezer kiest en dat is simpel. Hoe meer mensen het met ons eens zijn en vertrouwen in ons willen stellen hoe meer zetels ons gegund worden. Inhoudelijk vond ik het dan weer wel razend spannend. Er stond nogal wat op het spel. Zou onze stad rechtser worden? Socialer of juist verdeelder?
Al voordat de campagne losbarstte deed ik als fractie-assistent officieus mee. Beetje meelezen, beetje meedenken, maar de raadsvergaderingen gingen aan me voorbij. Want ik was immers officieel, ehm, niks. Daar kwam bovenop dat de vergaderingen allemaal digitaal verliepen die voor niet-ingewijden wel heel lastig te volgen zijn. De subtiele signalen, de knipoog, de verveelde blik, het wegkijken of juist voorover zitten: die zaken zijn van een scherm onmogelijk af te lezen. Die digitale sessies heb ik dan ook opgegeven.
Maar rustig werd het niet. Integendeel. Vol overgave heb ik me op de voorbereiding gestort en nu het raadswerk. Sinds de installatie is het wel erg druk geworden. Drie avonden per week gaan nu op aan afspraken voor de PvdA. Een greep uit een willekeurige week. Maandag: de startavond met een stappenplan over hoe je een raadsakkoord maakt. Dinsdag: de introductieavond voor nieuwe raadsleden van de griffie. En donderdag weer een vervolgbijeenkomst over het raadswerk. Naast een fulltime baan. Ik mag me gelukkig prijzen met een man die ervoor zorgt dat thuis alles blijft lopen, zoals we dat graag willen.
Drie avonden per week niet voor elven thuis. Levert het mij (en de stad) voldoende op? Of kost het me teveel? Goed, we zullen het de komende vier jaar zien. Mijn eerste raadsvergadering heb ik al gehad. We moesten stemmen over het raadsakkoord. Aangezien ik niet geloof in het idee van politiek als wedstrijd lijkt me een prima idee. Mijn eerste stem in de raad was dan ook een volmondig ja.’
Kan niet wachten om het uitgesproken vertrouwen waar te gaan maken
Aschwin Verheijden
Gekozen in Roermond
‘Op 16 maart kwam de PvdA na vier jaar afwezigheid met twee zetels terug in de Roermondse gemeenteraad. Heugelijk nieuws, niet alleen omdat ik als nummer twee ook raadslid word, maar ook omdat de nieuwe raad voor bijna de helft uit vrouwen bestaat.
Voor mij betekende dit een volgende stap in de lokale politiek. Een traject dat begon na de teleurstellend verlopen verkiezingen van 2018. Ik heb toen besloten lid te worden van de partij en mij actief aan te sluiten bij de lokale afdeling. Vrij snel werd mij gevraagd of ik een rol wilde spelen in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. En al even rap volgde de vraag of ik eventueel op een al dan niet verkiesbare plek op de lijst zou willen. Ondanks dat ik me ten volle bewust was van het feit dat dit agenda technisch nogal wat zou betekenen, heb ik besloten hieraan gehoor te geven.
Hoewel ik altijd wel de landelijke én lokale politiek gevolgd heb, is er sinds ik echt politiek actief werd wel een wereld voor me opengegaan. Naast de voor iedereen zichtbare politici zijn de actieve mensen op de achtergrond belangrijk. Zonder hun hulp in de commissies, besturen en ook in de campagne zou de hele boel tot stilstand komen. Persoonlijk heb ik deze ondersteuning als een warm bad ervaren. Welke vraag ik ook had: ik kon en kan altijd bij iemand terecht.
Momenteel loopt de vorming van de coalitie binnen onze gemeente nog. Als PvdA staan we helaas aan de zijlijn. Maar tijd om stil te zitten is er niet. In een veel te korte tijdspanne moet ik me veel nieuwe materie eigen maken om zo snel mogelijk van waarde te zijn in de raad.
Gezien mijn brede netwerk voel ik me goed geworteld in onze lokale samenleving. Ik kan dan ook niet wachten om het vertrouwen dat mensen in ons in het algemeen en mij in het bijzonder hebben uitgesproken, waar te gaan maken.’
