Thierry en Theo zijn weer uit elkaar. Voor de tweede keer, maar nu echt officieel. Helemaal zeker weten we het niet. Een verzoening tussen deze twee heren valt op termijn nooit helemaal uit te sluiten. Nieuwswaarde had het nauwelijks. Nog maar net een berichtje achteraf op de websites van de landelijke kranten, maar niet meer dan dat.
Sommige relaties zijn nu eenmaal als een knipperlicht. Aan en uit. Dan is best wel een kunst om bij te houden in welke fase we zitten. Nu dus in die van de scheiding. Eigenlijk is dat niet anders dan we de afgelopen jaren al gezien hebben in de provincies. Ruim één miljoen mensen brachten in 2019 hun stem uit op het Forum. Van de 86 behaalde zetels zijn er nog maar 23 over.
Voor de mensen, die op FvD gestemd hebben en dit weten, zal dit hoogstwaarschijnlijk teleurstellend zijn. Met rede kunnen zij zich afvragen of stemmen wel zin heeft of heeft gehad. Interessant is om te kijken wat er met die 63 zetels is gebeurd, die van het FvD naar andere partijen zijn gegaan. JA21 is wat dat betreft absoluut spekkoper. Niet aan verkiezingen meedoen maar toch vertegenwoordigd zijn met 28 zetels: het blijft een bijzonder kunstje.
Een kunstje dat ze afgekeken hebben van Henk Otten. En geperfectioneerd: de Groep Otten bleef met slechts drie overlopers van het Forum ver achter bij JA21 en ook Van Haga wist maar een iemand te binden aan zijn BVNL. Dan gingen er nog een aantal oud-FvD’ers als eenmansfractie of als nieuwe provinciale partij verder. Het meest treurige zijn echter de zetels die leeg zijn gebleven en niet worden bezet.
Kiezers hebben hier niet voor gekozen. Die kozen voor FvD, waar nu in de Eerste Kamer twee van de laatste Mohicanen zijn vertrokken vanwege de steeds verdergaande standpunten van voorman Baudet en vaandeldrager Van Meijeren. Ongeveer 750.000 stemmen zijn zo ergens anders terecht gekomen en verloren gegaan. Met dergelijk stuivertje wisselen hoef je je niet meer af te vragen waarom de kiezer het vertrouwen in de politiek verliest.
Steeds meer mensen stemmen op lokale partijen in de verwachting dat deze anders zijn. Een hoop die ook veel mensen hadden toen zij hun stem uitbrachten op FvD. Kiezers hopen dat deze nieuwe partijen beter opkomen voor hun belangen. De werkelijkheid laat alleen te vaak zien dat de lokale partijen hun verkiezingsbeloften – geen windmolens, geen datacenter, geen herindeling of geen bezuinigingen – maar mondjesmaat waar kunnen maken.
Deze gebroken beloftes leiden tot een verdere afkeer van de politiek en daarmee een reden om een volgende keer wellicht niet meer gaan te stemmen. En die lage opkomst is nu al een grote bedreiging voor het democratisch draagvlak. Het is een vicieuze cirkel die doorbroken moet worden. Daarom moeten we de scheiding van Thierry en Theo niet afdoen met een berichtje alleen op de digitale editie van een krant. Maar die duiden waar het voor staat: kiezersbedrog in optima forma. Het enige lichtpuntje is dat Thierry en Gideon de kans om bij de volgende Statenverkiezingen weer de grootste te worden eigenstandig om zeep aan het helpen zijn.
Afbeelding: Robin van Lonkhuijsen | ANP
