Als kind was ik al gek op sluizen, gemalen, vaarten, bruggen en vooral wateroevers. Later kwam hier een passie voor de sociaaldemocratie bij. En waar kun je dit beter combineren dan in het waterschap? Een bestuurslaag die veel politieker is dan zelfs ik had verwacht tijdens mijn gesprekken met de kandidaatstellingscommissie. Namens het hoogheemraadschap Delfland deelt Liesbeth Alferink (vervangend commissielid) haar eerste ervaringen in het waterschap.
De campagne die volgt op mijn gesprekken met de kandidaatstellingscommissie is een opsteker. Met de afdeling Den Haag, Provinciale Staten Zuid-Holland en een aantal andere gemeenten voeren we aan de deuren en op straat boeiende politieke gesprekken. Met zijn rode laarzen trekt fractievoorzitter Leon Hombergen steevast overal de aandacht. Het is leuk om te merken dat mensen wel degelijk geïnteresseerd zijn in de waterschapspolitiek. Door het concreet te maken en met mensen in gesprek te gaan over het belastinggeld dat zij betalen voor waterbeheer en waterzuivering gaat het meer leven. Hartverwarmend is het gesprek dat ik voer met een meneer van Turkse komaf. Op een koude zondagochtend blaast hij stoom af over de PvdA als ik hem de eerste keer spreek. Na een half uur zoekt hij ons opnieuw op. Dit keer voor een goede gesprek én met een warm kopje koffie…
Het is knokken voor een sociaal beleid!
En dan is het 18 maart, verkiezingsdag! Helaas halen we in Delfland net geen vier zetels. Toch besluiten we eensgezind dat we vast houden aan onze uitgangspunten van de campagne, ook als we om die reden niet in de coalitie komen. Wij willen de kwijtschelding voor de afvalwaterzuiveringsheffing behouden. Het lijkt erop dat we in de Verenigde Vergadering (de Staten van het Hoogheemraadschap) de enige partij zijn, die zich druk maakt om het eerlijk verdelen van de lasten. De formatie is gauw gepiept zonder de PvdA. Het gevolg: het voornemen voor opheffing van de kwijtschelding ligt over zes weken voor bij de Verenigde Vergadering. Hoe heb ik ooit kunnen twijfelen aan het politieke gehalte in de waterschappen? Het is knokken voor een sociaal beleid! Recente maatregelen van het kabinet om het koopkrachtverlies voor minima te repareren worden in Delfland in één klap teniet gedaan met dit voornemen.
Het principe dat iedereen afvalwater produceert en dus als vervuiler, of ‘consument’ moet betalen is voor de coalitie de legitimatie van dit voorstel. Armoedebeleid is niet van het hoogheemraadschap maar van de gemeente, zo is de algemene opvatting binnen de Unie van Waterschappen. En daar schuurt het. De gemeente gaat toch niet over de afvalwaterzuivering? En het waterschap is toch een zelfstandige bestuurslaag waarvoor net zo goed de regels van behoorlijk openbaar bestuur gelden?
Als PvdA zien we afvalwaterzuivering als een overheidsdienst, vergelijkbaar met het vuilnis ophalen en de brandweer en direct gerelateerd aan de volksgezondheid. Volgens de coalitie is het een consumptieproduct. Maar afvalwater is onontkoombaar én bovendien een eenzijdig opgelegde heffing. Een sociaal vangnet is dus noodzakelijk, want een huishouden heeft niet de keuze om de tering naar de nering te zetten. Onze politieke verantwoordelijkheid is dus duidelijk. Knokken voor sociaal beleid. Ons teweer stellen tegen bestuurlijke onbehoorlijkheid en een gebrekkige onderbouwing. Maatregelen die veel kosten met zich meebrengen en weinig opleveren moeten we niet willen!
Over zes weken weten we meer. Hopelijk zetten de krachtige woorden die de Haagse wethouder Rabin Baldewsingh onlangs namens alle Delflandse gemeenten sprak in de tussentijd onze coalitie aan het denken!
