Mark Rutte liet er tijdens de persconferentie, waarin hij de verlenging tot 28 april aankondigde, geen twijfel over bestaan: we zijn een volwassen democratie. Twee dagen later zei Diederik Gommers, de man van de IC’s die wij allen in ons hart hebben gesloten, dat het aan de politiek is om besluiten te nemen wanneer het maximum aantal IC-opnames bereikt is.
Na jaren in het verdomhoekje te hebben gezeten en weg te zijn gezet als zakkenvullers, geeft de ene na de andere deskundige aan dat politieke besluiten ten grondslag liggen aan de oplossingen die er nu nodig zijn. Toch was ’s avonds bij Jinek en Op1 de teneur dat je eigenlijk in deze tijd geen politiek zou moeten bedrijven. Alsof politiek bedrijven een dilemma is.
Het is vreemd dat juist nu de roep ‘om het niet politiek te maken’ zo groot is. Ook lokaal hoor je dit. Alsof besluiten die nu lokaal moeten worden genomen om de crisis te bestrijden geen politieke keuzes zijn. Lokaal gaat het niet over het aantal bedden op de IC, maar wel over de schuldhulp, de opvang van dak- en thuislozen en of je wel of niet de toegang tot de bijstand voor jongeren gaat versoepelen. Help je de voedselbank om open te blijven? Focus je je vooral op de ondernemers of kijk je ook om naar de mensen met een 0-urencontract en de kinderen uit de gezinnen waar het thuis niet zo lekker loopt?
Welke keuze je maakt, wordt voor een groot gedeelte bepaald door je mensbeeld en in wat voor soort college je zit of je gemeente heeft. En daar zijn echt grote verschillen tussen. Wanneer je ziet dat er in jouw gemeente niet genoeg aandacht voor de meest kwetsbaren is, is het aan jou om dat aan de orde te stellen. Dat is niet alleen een politieke keuze, dat is je verantwoordelijkheid als raadslid.
Misschien gaat het meer om de manier waarop je politiek bedrijft. Doe je dat om jezelf in de kijker te spelen? Stel je vragen op basis van verdachtmakingen en speel je op de man? Of blijf je feitelijk en accepteer je dat je weliswaar veel politieke kennis hebt, maar van virussen weinig af weet? Het is kortom het verschil tussen briesend aan de zijlijn staan en zelf met goede, constructieve voorstellen komen.
Wij zijn een landelijke partij, ontstaan vanuit lokale wortels. Onze politici kunnen snel schakelen met de vertegenwoordigers in de Tweede Kamer en laten weten wat nog niet goed genoeg geregeld is. Tweede Kamerleden pakken dat op en agenderen dat met vragen of op andere manieren. Dat is de kracht van onze partij. Laten we die kracht vooral blijven gebruiken en niet meegaan in het rare idee dat je vanwege deze crisis geen politiek zou mogen bedrijven.
Juist nu zijn politieke keuzes de basis voor de samenleving van morgen. Gaan we na de crisis verder op de oude voet? Of maken we een einde aan de doorgeschoten flexibilisering op de arbeidsmarkt en investeren we weer in de publieke sector? Die samenleving van morgen is gebaseerd op de politieke keuzes die we vandaag en morgen maken. Dat betekent dat we nu moeten beginnen. Ook dat hoort bij een volwassen democratie, op alle niveaus.
Afbeelding: Phil Nijhuis | Hollandse Hoogte
