Money, money, money. In de week na de regeringsverklaring draait alles om de centen. Het grote geld wel te verstaan. We zagen een coalitie die door allerlei lobbygroepen onder druk is gezet om de dividendbelasting af te schaffen. Want ondanks dat zelfs de VVD deze belasting in het verkiezingsprogramma ongemoeid liet, is afschaffen volgens VNO-NCW essentieel voor het investeringsklimaat. En alsof ze het hadden afgesproken dreigden vier multinationals om ons land te verlaten als het kabinet niet toegaf.
Je zou dat chantage kunnen noemen, of je kan het omschrijven als ‘een gok’ en ‘een meloen om door te slikken’. Feit is dat er zomaar uit het niets € 1,4 miljard aan multinationals wordt uitgedeeld. In dezelfde week dat voor de zoveelste keer bleek dat diezelfde multinationals zelf bepalen hoeveel belasting zij in welk land betalen en Nederland als doorsluishaven nogal wat boter op het hoofd heeft.
Dat het debat van de algemene financiële beschouwingen voor de coalitiepartijen nogal ongemakkelijk was en hun financiële woordvoerders peentjes zweetten, is niet verwonderlijk. En dat de Kamervoorzitter alle zeilen moest bijzetten om alle voorstellen van orde en hoofdelijke stemmingen in goede banen te leiden, kan ook moeilijk verrassend genoemd worden. Ook de reacties uit de samenleving en oppositie over dit VVD-cadeautje aan het grote bedrijfsleven kon je uittekenen. Ze zijn woest.
En terecht. Het valt niet uit te leggen dat je aan de ene kant burgers opzadelt met een enorme btw-verhoging op hun dagelijkse boodschappen, en vervolgens buitenlandse multinationals beloont voor belastingontwijking en het weglopen van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Een maatregel waar bovendien geen enkele econoom het nut van in blijkt te zien. De uitleg van de coalitiepartijen maakt het er niet beter op. Geen inhoudelijke argumenten waarom die dividendbelasting er nu per se aan moest, maar een verdediging van ‘het totaalpakket’. Want zegt D66-Kamerlid Steven van Weyenberg: ‘Tegenover deze € 1,4 miljard van de afschaffing van de dividendbelasting staan ook hogere milieubelastingen.’
Een zwak verweer, en hij lijkt het te weten. Terwijl hij ook gewoon had kunnen zeggen waar het op staat: dit kabinet slaat sociaal-economisch rechts af en maakt het pad vrij voor de multinationals en de rijken der aarde. Waar de belastingontwijkende bedrijven en van brievenbusfirma’s gebruikmakende miljardairs op een warm welkom mogen rekenen, lopen de coalitiepartijen te hoop tegen een plan van het Amsterdamse college om bijstandsgerechtigden € 200 per maand te laten bijverdienen. Nu worden bijstandsgerechtigden voor elke euro die ze bijverdienen gekort op hun uitkering. Loon naar werken geldt blijkbaar niet voor hen.
Het CDA vindt het schandalig dat ‘vrijstaat’ Amsterdam dit plan ook maar in overweging neemt: ‘Het moet niet zo zijn dat mensen op de bank blijven zitten en gratis geld krijgen.’ Dat de bijstandsgerechtigden die € 200 bijverdienen en dus juist niet op de bank zitten, lijkt het Kamerlid te zijn ontgaan. Maar de boodschap is helder: voor multinationals is gratis geld geen enkel probleem, de bijstandsgerechtigden (én de leraren, verplegers en arbeidsgehandicapten) moeten niet zo zeuren.
De klassenstrijd is weer helemaal terug van weggeweest.
Afbeelding: Phil Nijhuis | Hollandse Hoogte
