Mensen vragen het CLB vaak voor wie of wat wij zijn. We moeten dan het antwoord schuldig blijven, want voor ons is het niet zo handig om daar uitspraken over te doen en ook niet zo kies. Dat is een hele uitdaging. Juist in deze periode gaat er geen dag voorbij of zulke vragen worden gesteld. En elke keer, vaak tandenknarsend, houden we onze mond.
We laten ons niet uit over het idee van een open lijsttrekkersverkiezing, wel of geen flitsleden en of deze nu wel of niet mogelijk zijn. Ook niet over de wenselijkheid van dit concept en het idee dat je al je kaarten op deze passanten hebt gezet.
We houden eveneens onze mening over een mogelijke fusie voor ons. Al hebben we er lokaal natuurlijk wel ervaring mee en vooral met de ellende die er soms van komt. Niet altijd hoor, vaak gaat het goed. En stiekem stellen we ons wel de vraag hoe het samensmelten van de nogal verschillende partijculturen en partijleden in één mooi organisch geheel in zijn werk zal gaan.
We zwijgen over het concept-verkiezingsprogramma, ook al is het in grote lijnen een mooi programma. Wel opmerkelijk, dat alleen voor raadsleden in kleine gemeenten de informatiepositie moet worden verbeterd, en scholing en opleiding worden aangeboden. Voor raadsleden in de wat grotere steden is dat blijkbaar niet nodig. Daar hebben we lokaal wel wat andere ervaringen mee.
Evenmin hoor je ons over de beperkte aandacht voor het binnenlands bestuur. Of dat de commissie deelgemeenten niet terug wil hebben; de burgerinitiatieven zonder reserveringen omarmt; en voor gemengde wijken en scholen is, maar passend wonen laat bestaan. En we laten ons al helemaal niet uit over het feit dat er geen woord in staat over het lokale belastinggebied. Gelukkig hoeft dat ook niet meer, want dat was twee jaar geleden een hype, maar nu niet meer.
We zwegen toen een lijsttrekker zich kandideerde met een heuse rap. ‘Zeg schatje, ik wil effe met je praten.’ Wat vonden jullie van de speech? Geen commentaar. En de ‘bende van drie’? Nadat we doorhadden over wie het ging (de drie outsiders, red.) lieten we weten graag kennis met ze te maken. Ook kijken we de andere kant op als je ons vraagt, wat het betekent wanneer je zegt ergens tegen te zijn, maar voor hebt gestemd, omdat het ‘moest’. Ondanks de smeekbedes om ons uit te laten over de verschillen tussen de kandidaat-lijsttrekkers, houden we onze lippen stijf op elkaar. Alles wat we erover zeggen, kan immers als een voorkeur worden opgevat.
Tot zover hebben we het volgehouden. Maar het gebrek aan vrouwelijke kandidaten, gaat ons aan het hart. Daarom moeten we op dit punt toch het stilzwijgen doorbreken. We vinden het problematisch als onze partijleider zegt geen vrouwen te willen oproepen om zich als lijsttrekker kandidaat te stellen, omdat die dan ‘de excuustruus van deze verkiezingen zal zijn’. Dan heb je het of niet helemaal begrepen of heb je je prioriteiten niet op orde. Wij vinden het namelijk een groot probleem, dat het aandeel van vrouwen in de PvdA-top nog steeds geen 50% is. Daarom, hierbij een stemadvies: de man, die met de beste plannen komt om meer vrouwen in de partijtop te krijgen, verdient jullie stem.
Afbeelding: Spaarnestad Foto’s | Hollandse Hoogte
