Nog maar drie dagen en dan is de stembus open voor de Staten- en waterschapsverkiezingen. En of je het nu leuk vindt of niet, het zijn verkiezingen van de tweede orde. Deze keer lijkt het zelfs alsof het er helemaal niet toe doet wat we kiezen. De politieke werkelijkheid en debatten worden door landelijke thema’s, landelijke debacles en landelijke politici gedomineerd. Daar kunnen de regionale politici en media en zelfs mevrouw Faber van de PVV met haar akkefietje niet tegenop.
De waterschappers lijden hier misschien nog wel het meest onder. Dit is de tweede keer dat we de waterschapsbesturen kunnen kiezen en de eerste keer via een gang naar de stembus. Maar dan moet je wel weten waarom je dat zou doen, en dat is nu net het punt. Veel mensen weten dit niet en in deze verkiezingsstrijd speelt het nauwelijks een rol. Nu is het ook niet gemakkelijk om aan een leek uit te leggen waarom het belangrijk is om te stemmen voor het waterschapbestuur, maar de waterschappen maken het er zelf ook niet gemakkelijker op. Of misschien geldt dat maar voor een paar van de waterschappen? Het belang van droge voeten zal niemand bestrijden maar mensen bang maken met enge voorlichtingsfilmpjes over waterschapsnoden werkt niet motiverend. Angst is immers een slechte raadgever. Ook voorlichtingsfilmpjes over poep doen het niet goed. Dat vinden we over het algemeen maar vies, zo maakte ook Arjan Lubach in zijn zondagse talkshow op een hilarische manier duidelijk.
Lubach, die op zoek was naar een reden om voor de waterschappen te stemmen, heeft deze reden niet kunnen vinden. Dat is ook lastig als je je, zoals de waterschappers terecht opmerken, niet verdiept in wat een waterschap doet. En er zijn ook geen linkse of rechtse dijken, zoals PvdA-dijkgraaf Bert Middel zegt. Toch spelen er in de waterschappen politiek zeer relevante vragen: hoeveel hebben we er in de toekomst bijvoorbeeld voor over om nog steeds kraanwater te kunnen drinken? De waterschappen gaan weliswaar niet over ons kraanwater (dat is de verantwoordelijkheid van de waterleidingbedrijven), maar ze reinigen wel het oppervlaktewater. En juist dat wordt steeds moeilijker en kostbaarder door vervuiling ten gevolge van toenemend medicijngebruik. En vinden wij het in deze tijd nog steeds passen dat een belangengroep zoals de Land- en Tuinbouworganisatie Nederland (LTO) zo sterk vertegenwoordigd is in de waterschappen? Of wat te denken van de geborgde zetels? Bijna niet uit te leggen aan een leek en vanuit democratisch oogpunt een Middeleeuws gebeuren.
Het is jammer voor de waterschappers dat, juist nu we de waterschappen zelf mogen kiezen met een rechtstreekse gang naar de stembus, de landelijke politiek nog meer domineert dan altijd al het geval is. Dat zal in 2019 naar verwachting niet anders zijn. Om kiezers te overtuigen van het belang van stemmen voor het waterschapsbestuur moet er eerst nog veel meer water door de Rijn stromen.
Foto: www.windkracht21.nl
