De impact van het coronavirus is enorm. Het is eigenlijk niet te bevatten. Naast de zorgen over de volksgezondheid sloten deze week de scholen, gingen we thuiswerken, werden grote bijeenkomsten verboden, zagen zzp’ers, oproep- en uitzendkrachten hun inkomen verdampen en kunnen we niet meer onze ouderen bezoeken. De onzekerheid over wat nog komen gaat is groot. Voorspellingen kunnen we niet doen, daarvoor is de toekomst te ongewis.
Schoenmaker blijf dus bij je leest. Zeker in deze tijden is het een van de betere adviezen. Voor een beperkt aantal politici, die tijdens het Tweede Kamerdebat deden alsof ze zelf viroloog waren geworden, was dat helaas aan dovemans oren gericht. Maar laten we niet overdrijven: de meerderheid liet zich van zijn beste kant zien. We zagen een regering die – we hebben ze wel eens het tegenovergestelde verweten –adequaat handelt en met verregaande maatregelen komt. Of het voldoende zal zijn om zowel het virus te beteugelen als de economische gevolgen voor burgers en bedrijven te verzachten, weten we niet. Het valt niet te voorspellen. We gaan het zien.
Een deel van de landelijke maatregelen zal lokaal uitgevoerd moeten worden. En ook veel gemeenten gaan allerlei maatregelen treffen om de gevolgen zoveel mogelijk te beperkten. Of het voldoende is? Wat de effecten zijn? En wat de financiële consequenties zijn? We weten het niet. Het valt niet te overzien.
Wel duidelijk is dat het politieke leven momenteel stil ligt. En dat is goed. De overheid en de politiek hebben een voorbeeldrol. We geven een verkeerd signaal af als we onze raads- en commissievergaderingen – al is het zonder publiek – door zouden laten gaan, terwijl we van bewoners vragen fysieke contacten te vermijden, bijeenkomsten verbieden en we de horeca, sportclubs en bioscopen sluiten. Het gaat immers niet alleen om onze eigen gezondheid, maar ook die van bodes, ambtenaren en beveiligers.
Toch is dit niet voor iedereen even vanzelfsprekend. Een aantal gemeenten moet dit besluit nog nemen, denkt er over na of vindt dat besluiten zo belangrijk zijn dat uitstel niet gerechtvaardigd is. Nu valt dat echt wel mee. Burgemeesters en veiligheidsregio’s pakken hun rol en de meeste colleges informeren de raden uitgebreid over de maatregelen die genomen worden. En de installatie van de nieuwe wethouder kan heus wachten.
Natuurlijk kan je je eigen goede voorstellen en voorbeelden delen, en suggesties doen hoe het nog beter kan. Maar even geen politiek gewin is geen slecht idee. Dat laat onverlet, dat we juist in deze situatie moeten voorkomen dat de meest kwetsbare groepen het hardste getroffen worden, dat de aandacht voor goede zorg blijft en dat de financiële ondersteuning hen bereikt die dat het hardste nodig hebben. Onze waarden van solidariteit en de sterkste schouders de zwaarste lasten zijn belangrijker dan ooit.
In deze tijd hebben we ook wat ruimte nodig. Ruimte om te experimenteren met nieuwe vormen van ondersteuning, voor het buiten werking stellen van knellende regels, voor het durven werken vanuit vertrouwen in de mens, en ruimte voor de financiële consequenties van de ondersteunende maatregelen. Dat moeten we doen vanuit vertrouwen. Natuurlijk zijn er hamsteraars en heb je altijd oplichters die met babbeltrucs een slaatje proberen te slaan uit deze crisis. En ja, er zullen ook ondernemingen zijn die de zaken wat anders voorstellen.
Maar dat is geen reden om nu niet alles op alles te zetten om hier samen doorheen te komen. Mits we voldoende afstand van elkaar houden natuurlijk.
Afbeelding: Patricia Rehe | Hollandse Hoogte
