Bij aanbestedingen is de laagste prijs meestal doorslaggevend. Natuurlijk bestaat er zoiets als sociaal aanbesteden, maar heeft jouw gemeente met de groeiende tekorten in het sociaal domein daar eigenlijk geld voor? En ben je – als die financiële middelen er wel zijn – als raadslid eigenlijk wel uitgerust om de ingewikkelde besluitvorming van het aanbestedingsproces te doorgronden?
Daarom ditmaal de stelling: Uiteraard is sociaal aanbesteden een mooi streven, maar als raadslid heb ik te weinig zicht op het aanbestedingsproces en zie ik het voorlopig in onze gemeente niet gebeuren.
Te weinig zicht, maar gemeente doet zijn best
Erika Augustijn
Raadslid in Haaksbergen
‘Ik ben het gedeeltelijk met de stelling eens. Enerzijds heb ik als raadslid weinig zicht op de sociale aanbestedingsprocessen. Tegelijkertijd ervaar ik wel dat de gemeente Hardenberg ernaar streeft om wel sociaal aan te besteden. Dat gaat niet altijd vlekkeloos. We zien bijvoorbeeld problemen met lokale aanbieders die niet meedoen omdat ze zich gedwongen voelen tot een onmogelijke prijs, bovenlokale aanbestedingen die niet aansluiten bij de ‘Hardenbergse’ situatie en helaas hebben we ook te maken gehad met verslechterende arbeidsomstandigheden en kwaliteit van dienstverlening. Onze fractie is hier, samen met anderen, alert op. We proberen aan de voorkant te sturen, te leren bij de uitvoer, en te corrigeren aan de achterkant.’
Aanbestedingen horen bij het takenpakket van een gedreven raadslid
Wietze de Haan
Fractievoorzitter in de Fryske Marren
‘Natuurlijk moet je altijd streven naar sociale rechtvaardigheid, ook binnen het aanbesteden van zorg. Zowel voor de cliënt, maar ook de zorgverleners. Als gedreven raadslid moet je je bewust zijn van de spanning die aanbestedingen met zich kunnen meebrengen. In de jeugdzorg had je bijvoorbeeld kunnen zien aankomen dat er een ratrace naar beneden ontstond. Zoiets brengt de continuïteit van de zorg in gevaar. Kortom: meekijken en sociaal scherp “aan de wind zeilen” helpt de zorg in je gemeente vooruit. Doen dus!’
Inkoop is decentraal
Angela Visser
Raadslid in Smallingerland
‘De Inkoop in Smallingerland is decentraal georganiseerd en wordt op basis van een mandaatbesluit door het ambtelijk apparaat uitgevoerd. Het college van B&W is verantwoordelijk voor de uitvoering. Als raad hebben we daar maar weinig zicht op.’
‘Eens met de stelling’
Ellen Snethlage
Fractievoorzitter in Midden-Delfland
‘Eens met de stelling. Aanbestedingen in het sociaal domein gebeuren zoveel mogelijk samen met andere gemeenten. De raad stelt alleen de kaders vast. Hierdoor staat de raad op de achtergrond. Bij de controlerende taak is vaak geen volledig zicht op welke keuzes er op tafel lagen bij de aanbesteding. Wanneer er meerdere aanbestedingen tegelijk worden gedaan, worden die samen genomen in het kader van de rechtmatigheid. Ook dat beperkt de mogelijkheden van de raad.’
Ook met de Economisch Meest Voordelige Inschrijving is wat mogelijk
Jeroen Mulder
Raadslid in Emmen
‘Ik lees de stelling eigenlijk anders. Natuurlijk kun je sociaal aanbesteden, ook bij een Economisch Meest Voordelige Inschrijving (EMVI). Het is een misverstand om te denken dat EMVI altijd om de laagste prijs gaat. Het gaat om de meest voordelige inschrijving! Dat kan ook betekenen dat een partij – de gemeente – echt kijkt naar de toegevoegde waarde ten opzichte van het inschrijfbedrag. Je zou in elke aanbesteding een sociaal component kunnen opnemen, bijvoorbeeld door meer waarde toe te kennen aan een inschrijver die een hoger percentage mensen inzet met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Wel denk ik dat je Best Value Procurement-trajecten meer mogelijkheden hebt om echt naar de toegevoegde waarde te kijken. We zouden als gemeenten daarom veel meer moeten kijken naar andere vormen van aanbesteden.’
Bijschrift afbeelding: Dat sociaal aanbestedingen nog niet de norm is, weten de buschauffeurs als geen ander
Afbeelding: Gerard Til | Hollandse Hoogte
