Op 28 augustus 2021 overleed Wiert Omta op 66-jarige leeftijd. Zijn dood kwam niet onverwacht. Hij hield ons het afgelopen jaar via facebook op zeer openhartige en krachtige wijze op de hoogte van zijn ziekteproces. Zijn eerste bericht verscheen op 23 juni 2020 met de kop ‘Twee slechtnieuwsgesprekken verder’. Met Pinksteren voelde hij zich niet goed. Het was het begin van de coronapandemie, maar met dat virus was hij niet besmet. Het was darmkanker, zonder perspectief op genezing. Dat was schrikken.
In december 2020 liet hij weten dat hij veel persoonlijke reacties ontving. Als we nog iets aan hem kwijt wilden, moesten we niet te lang wachten ….. Ik stuurde hem begin januari een persoonlijk bericht.
Schrijven doe ik graag en het was Wiert die mij eens complimenteerde over een column met de opmerking: ‘Blijf schrijven tot je er bij neer valt.’ Ik volgde zijn aanmoediging op, maar schrijven aan iemand die dood gaat bleek lastig. Hoe schrijf je luchtig over een zwaar onderwerp als de dood, zonder in clichés te vervallen? Het ‘ziekteverslag’ van Wiert was in de vorm van columns. Op vaak luchtige en humoristische wijze wist hij zijn verdriet vorm te geven. Zijn aanpak inspireerde mij aanvankelijk tot een column, uiteindelijk schreef ik Wiert een brief. Een brief met een toonzetting die ik alleen naar Wiert durfde te sturen, met zinnen als ‘dat hij in ieder geval niet de ellende van de ouderdom’ hoeft mee te maken. Het duurde even voordat ik iets van hem hoorde en ik maakte me ongerust. Was ik te ver gegaan … Toen ontving ik zijn reactie. Hij was met Sanne een weekje weggeweest en las nu zijn mail. Hij kon wel lachen om de wijze waarop ik hem een spiegel voorhield. We maakten een afspraak voor een wandeling. Enkele weken later wandelden we op gepaste afstand vanwege het wel bekende virus over de Oude Zeedijk bij de Goese Polder.
Waar praat je dan over? Het bleek al snel dat het schrijven ons beiden beter afging dan het spreken over gevoelens. Na wat clichés dat het klote is om al op relatief jonge leeftijd dood te gaan hadden we het over de omgeving waar we liepen. Over het parkachtig gebied dat op een vroegere vuilnisbelt was aangelegd. Dat de sportvelden in de jaren dertig in het kader van een werklozenproject waren aangelegd. Dat daar vroeger het verdedigingswerk de Westerschans lag. Dat boerderij ’t Hoofdje nog een restant is van de vroegere situatie.
Op woensdag 5 mei – Bevrijdingsdag – schreef Wiert een bericht op facebook met de veelzeggende kop ‘Kan gaan nadenken over het tuintje op mijn buik’. Dan weet je wat volgt. De enige opties waren palliatieve sedatie of euthanasie. Hij neigde naar het laatste. Hij wilde het leven Bourgondisch eindigen en was zich aan het voorbereiden op dat einde.
Voor mij het moment herinneringen te noteren. In mijn archief vond ik terug dat op woensdag 22 augustus 2012 Wiert, Marlize Laport en ik ’s avonds een afspraak hadden in café Baarends. Doel was het ombudsteam van de PvdA in Goes nieuw leven in te blazen.
Aan het eind van onze bespreking vroeg Wiert hoe wij het zouden vinden als hij zich kandidaat zou stellen voor de gemeenteraad. Hij was nog niet zo lang afdelingsvoorzitter van de PvdA in Goes. Had wat aanvaringen gehad met de raadsfractie die gedomineerd werd door mensen met een staat van dienst van enkele tientallen jaren. Het leek hem goed als er iemand bij kwam die wat meer ‘leven in de brouwerij’ zou brengen. Wij waren enthousiast over zijn idee. Dat dit het begin was van een turbulente periode wisten we toen nog niet.
Na een roerige en emotionele ledenvergadering november 2013, veel gedoe en het opstappen van enkele oudgedienden werd Wiert eind 2013 lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2014. In de maanden die nog restten tot de verkiezingen hebben we als nieuwe ploeg actief campagne gevoerd in Goes. Deze periode legde de basis voor een saamhorigheidsgevoel bij de nieuwe ploeg, waarin verschillende jonge kandidaten zaten.
De uitslag van de verkiezingen in maart 2014 was voor de PvdA teleurstellend. Met lede ogen zagen we dat de PvdA zakte van vijf naar twee zetels. Onze ex-partijgenoten, die met een nieuwe lokale partij aan de verkiezingen meededen, behaalden ook twee zetels.
College-deelname zat er voor ons niet in. Maar de teleurstelling duurde niet lang.
We trokken lessen uit het gebeurde en richtten onze blik op de toekomst. Onder de energieke en stimulerende leiding van Wiert hebben de fractie en actief betrokken leden zich bevlogen ingezet voor vernieuwing en verjonging binnen onze afdeling en voor zichtbaarheid in de Goese raad en binnen Goes! Binnen deze ontwikkeling was ruimte voor ieders inbreng en gingen [en gaan] verjonging en senioriteit en ervaring hand in hand.
Terugkijkend was dit een mooie en waardevolle periode. De deuren werden letterlijk open gezet. Iedereen mocht meepraten en nieuwe, ook jonge mensen schoven aan. Een aantal is gebleven en vervult nu een actieve rol in de lokale politiek.
Deze veranderingen kunnen gezien worden als de verdienste van Wiert. En toen vier jaar later, na de verkiezingen in 2018, nieuwe mensen het voortouw namen deed Wiert een stapje terug. Begin 2020 droeg hij het fractievoorzitterschap over aan een jongere, Marco Eestermans. Zijn taak als ‘troubleshooter’ zat er op, wel bleef hij een zeer betrokken en soms rebels lid van de fractie.
Op donderdagavond 19 augustus 2021 om 18.18 uur schreef Wiert zijn laatste bericht op facebook. Hij eindigde met de zin: ‘Het ga jullie goed. En veel dank. Dank voor dat je op mijn levenspad kwam. Dank voor alle warmte van afgelopen jaar.’
Het is zeer verdrietig dat het onvermijdelijke zo snel is gebeurd. Graag hadden we nog wat langer van zijn kennis, ervaring, passie en humor willen genieten. Ik, wij allemaal zullen Wiert enorm missen.
Frits de Kaart
